Ο Ιωάννης Μπάρλος φεύγει για σπουδές στη Γερμανία όπου τελειώνει μεταλλειολόγος. Γυρίζει στην Ελλάδα, όπου συμμετέχει στην ίδρυση το 1925-1928 της εταιρείας ΑΜΕ ΜΠΑΡΛΟΣ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΛΑΣ. Την πλειοψηφεία των μετοχών κατέχει η οικογένεια Μπάρλου (αδελφοί Ιωάννης και Γιώργος) με μικρή συμμετοχή των Ιωάννη Κίνια και της οικογένειας Σκαλιστήρη.

Από τότε και με εξαίρεση τα χρόνια της Κατοχής όπου υπήρχε γενική ύφεση της οικονομικής δραστηριότητας, μέχρι το έτος 1955 έκανε εξαγωγές του πολύ καλής ποιότητας Ελληνικού βωξίτη ενώ παράλληλα τροφοδοτούσε με μετάλλευμα, χρωματουργείο του Πειραιά για την παραγωγή χρωμάτων.

Το 1955 έκανε τις πρώτες συμφωνίες με την Σοβιετική Ένωση. Ήταν μία από τις σημαντικότερες εμπορικές συμφωνίες της εποχής. Από εκεί και μετά άρχισε μία σημαντική οικονομική άνοδος της περιοχής. Ο όρμος στην Παραλία Διστόμου γέμιζε τότε με τεράστια τάνκερ για την μεταφορά του πολύτιμου αυτού μεταλλεύματος. Η εταιρεία λειτούργησε μέχρι το 1960, έτος αποβίωσης του Ιωάννη Μπάρλου με Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο τον ικανότατο επιχειρηματία, επίσης υιό του γιατρού Λουκά Μπάρλου, Γεώργιο Μπάρλο.

Στη συνέχεια ιδρύονται 2 νέες εταιρείες με τις επωνυμίες Α) "ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ" με την πλειοψηφεία να την διαχειρίζονται οι κ.κ. Λιάσκος (έχει νυμφευθεί την Ελένη Μπάρλου του Λουκά) και Αθανάσιος Μπάρλος
και Β) "ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΕΛΙΚΩΝΟΣ - Γ. ΜΠΑΡΛΟΣ".

Από το 1960 μέχρι το 1968 όπου μειώνεται η ζήτηση από τη Ρωσία η παραγωγή διοχετεύεται βασικά στην μόλις εγκατασταθείσα εταιρεία "ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", συμφερόντων της γαλλικής PECHINEY, με κυριώτερους μετόχους:

• 'Ομιλο εταιρειών PECHINEY

• COMPADEC S.A.

• Οργανισμός Βιομηχανικής Ανάπτυξης

• Σ. Νιάρχος

Εκείνη την περίοδο ταυτόχρονα, δημιουργείται στην Παραλία Διστόμου, μέσω απαλλοτρίωσης των ιδιοκτησιών των Διστομιτών, υπέρ της Εταιρείας, η υπερσύγχρονη για την εποχή της πολιτεία, με την επωνυμία "Ασπρα Σπίτια". Προορίζεται για τις χιλιάδες εργαζομένων που έρχονται να εργαστούν στην "ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ" από όλη την Ελλάδα.

Το 1968 η "ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΒΩΞΙΤΑΙ ΔΙΣΤΟΜΟΥ" αποκτάται από την "ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ". Από το 1968 έως το 1978 η παραγωγή του βωξίτη φτάνει σε κορυφαία επίπεδα πλησιάζοντας τους 500.000 τόνους ετησίως και χαρακτηρίζεται σαν η εποχή με τις μεγαλύτερες εξαγωγές. Η περιοχή γνωρίζει ακόμη μία από τις ακμαιότερες οικονομικά εποχές της, καθώς πακτωλός χρημάτων εισρέει στην περιοχή, σημαντικό μέρος των οποίων αποροφώνται και από το Δίστομο.